Euro, waluta Unii Europejskiej, jest jednym z symboli wspólnoty.
Nazwa funkcjonuje od posiedzenia w Madrycie, które odbyło się w grudniu 1995 roku. Euro wprowadzone zostało w obieg gotówkowy do krajów członkowskich zamiast dotychczasowych walut od stycznia 2002 roku. Obecnie jest oficjalnym i uznanym prawnie środkiem płatniczym w 18 krajach członkowskich. Wszystkie należą do tak zwanej strefy euro. Z wspólnej waluty korzysta ponad 3 miliony osób. Politykę pieniężną, związaną z obrotem walutą, prowadzi Europejski Bank Centralny. Co ciekawe, euro uznane jest za walutę o najwyżej gotówkowej wartości.
Przypada na nie prawie 30% walutowych rezerw światowych. Plany stworzenia wspólnej waluty, integrującej Europę oraz ułatwiającej przepływ towarów i usług, pojawiły się już na początku drugiej połowy XX wieku. Plan jej wprowadzenia opracowano jednak dopiero w latach 70-tych. Wtedy powołano Europejski System Walutowy. Porozumienie miało na celu wzmocnienie wiarygodności polityki inflacyjnej, zwiększenie monetarnej stabilności w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Zasadności wprowadzenia euro należy szukać w rodzącej się idei integracji europejskiej.
Wspólna waluta stała się bardziej realna w 1970 roku, kiedy to wypracowano pierwszy jej projekt. Oficjalnie została zatwierdzona w Traktacie w Maastricht, podpisanym w 1993 roku. Nazwę nadano jej kilka lat później, w międzyczasie ustalono również target, czyli system przeliczania waluty na waluty narodowe. W 1999 roku miała miejsce uroczysta inauguracja waluty euro, ale dotyczyła tylko transakcji bezgotówkowych. Odbywały się one w 11 krajach wspólnoty, czyli wszystkich poza Grecją.
W styczniu 2002 roku do strefy euro, obejmującej transakcje bezgotówkowe i gotówkowe, przystąpiło 12 państw. Na euro nie zdecydowały się Dania, Szwecja i Wielka Brytania. Rozszerzenie strefy miało miejsce 2007 roku, kiedy na wprowadzenie wspólnej waluty do obiegu zdecydowała się Słowenia, rok później Cypr i Malta. W 2009 roku euro zastąpiło walutę Słowacji. Kolejny raz strefa euro została rozszerzona w 2011, zastępując euro narodową walutę Estonii: koronę estońską. Dnia 1 stycznia 2014 roku do strefy euro przystąpiła Łotwa.
Waluta Euro przyjmuje postać monet i banknotów.
Monety posiadają wspólny rewers, który przedstawia mapę Europy oraz nominał. Awers jest stroną narodową i każdy z krajów umieszcza na nim swoje narodowe symbole. Warto wspomnieć, że każda moneta, bez względu na to, co przedstawia awers, jest ważna w każdym kraju Unii Europejskiej. Nazwa monety napisana jest alfabetem łacińskim. W przypadków banknotów sprawa wygląda nieco inaczej, ponieważ wszystkie są identyczne po obu stronach, bez względu na to, w jakich krajach się ich używa.
Nazwa zapisana jest alfabetem łacińskim oraz greckim. Na rewersach znajdują się mosty i mapa Europy. Awersy z kolei przedstawiają okna lub bramy, odpowiadające czasom, z jakich pochodzą mosty z rewersów. Zgodnie z rosnącymi nominałami są to obiekty z coraz późniejszych epok, rozpoczynając od bramy ze starożytnej Grecji aż po okna biurowca z XX wieku.
Banknoty euro drukowane są obecnie w 14 drukarniach na terenie całej Unii Europejskiej. Produkcją monet zajmują się mennice krajów, wchodzących w skład strefy euro.
